Het werk van Edward Hölzel heeft zich ontwikkeld van een indringend realisme naar een zijdelings aan de visuele werkelijkheid gebonden schilderkunst.
Aan elk schilderij ligt opbouw en ordening ten grondslag. Intuïtie en emotie zijn de drijfveren in het verdere proces.
Door het experiment niet uit de weg te gaan is het uiteindelijke resultaat zelden gelijk aan de eerste schets, c.q. opzet.
De tekeningen zijn in tegenstelling tot de schilderijen waar een lang proces
van ontwikkeling aan vooraf gaat directe, spontane, impulsieve zwart-wit notities in gewassen inkt waarbij het accent ligt op het samenspel van vlak en lijn, ritme en beweging, illusie
en suggestie die bovendien als
inspiratiebron voor schilderijen kunnen fungeren.